نظرخواهی از دانش آموختگان ایرانی دربارۀ کیفیت آخرین دوره تحصیلی دانشگاهی

خانم / آقای دانش آموختۀ عزیز و ارجمند ایرانی

در هرکجای این سرزمین متنوع از آذربایجان وکردستان تا سیستان و بلوچستان واز خراسان تا ایلام و خوزستان

با سلام وآرزوی بهره ‌وری ملی از دانش و  توانایی‌های شما برای توسعه پایدار کشور

 پرسشنامه زیر با هدف تحقیقاتی به منظور اطلاع از نظردانش آموختگان تحصیلات تکمیلی ایران دربارۀ کیفیت آخرین دوره تحصیلی دانشگاهی آنها  تدوین شده است. پیشنهاد دهندۀ تحقیق مقصود فراستخواه است که به همراه پژوهشگران خبرۀ همکار متعهد می شوند ضمن رعایت تمام حقوق شخصی پاسخگویان وکمال امانت داری علمی و پرهیز از هرگونه بهره ‌گیری دیگر از اطلاعات این پرسشنامه ‌ها، صرفا با تحلیل دقیق و روشمند وموثق دیدگاه های دانش اموختگان ایرانی، پیشنهادهایی صریح و ساختاری و انتقادی برای ساماندهی مجدد  و بهبود وتوسعه وبهره وری سرمایه انسانی وفکری کشور به دانشگاه ‌ها و سیاستگذاران و دیگر کنشگران ایرانی بدهند. خواهشمند است برای بهبود اوضاع کشور با تکمیل دقیق پرسشنامه به تغییر سیاستها در جهت بهره وری ملی و توسعه کمک بکنید . مطمئنا در آینده  گزارش نتایج این تحقیق انتشار عمومی خواهد یافت ودر جریان نتایج زحمت صرف اوقات خود قرار خواهید گرفت

با تشکر

لینک پرسشنامه :

https://survey.irphe.ac.ir/vote/6e623e2

https://survey.irphe.ac.ir/vote/6e623e2 

مسأله هوش مصنوعی و حیات دانشگاه

فهم جنبش دانشجویی ایران در هشت دهه اخیر

فهم جنبش دانشجویی ایران در هشت دهه اخیر

پوشه شنیداری بحث فراستخواه

در هشتاد  ودومین سالگرد انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران اسفند 1403 دانشگاه تهران 

https://t.me/mfarasatkhah/2102

هوش مصنوعی و آکادمی؛ راه حل یا مسأله درشهر فلسفه

شهر فلسفه

هوش مصنوعی و آکادمی؛

راه حل یا مسأله

بحثی از مقصود فراستخواه 

1403-12-3

16 تا 18 ب ظ

دانشگاه آینده و آینده دانشگاه با تأکید بر استقلال نهادی

 در گفتگوی با دکتر توفیقی و دکتر فراست‌خواه

در تلویزیون دانشگاه تهران

https://tv.ut.ac.ir/video/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%82%D9%84%D8%A7%D9%84-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D9%88-%D9%88%DB%8C%DA%98%DA%AF%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-utv-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D9%81%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D9%88-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%AA%E2%80%8C%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87

و در آپارات

https://www.aparat.com/v/fyjp0gg

دانشکده فنی به علاوه مکان اجتماعی

سخنرانی کوتاه فراستخواه در شب بخارای دانشکده فنی

29  دی ماه 1403 

نسخه شنیداری

 https://s32.picofile.com/file/8482197468/%D9%81%D9%86%DB%8C_%D8%A8%D9%87_%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%87_%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C_%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C_%DA%A9%D9%88%D8%AA%D8%A7%D9%87_%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87_%D8%AF%D8%B1_%D8%B4%D8%A8_%D8%A8%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D9%81%D9%86%DB%8C.m4a.html

توضیح لازم: 

خلاصه وبازنمایی سخنرانی مقصود فراستخواه در 29 دی ماه 1403 در شب بخارای دانشکده فنی ، توسط هوش مصنوعی با تشکر از مهندس سعید جابر انصاری 

‎⁨⁨خلاصه سخنرانی دکتر مقصود فراستخواه در نودمین سالگرد دانشکده فنی دانشگاه تهران ۱۴۰۳۱۰۲۹⁩⁩

یک نارضایتی. تاریخی همیشه در ایران بود. در خیام نارضایتی تاریخی هست. در حافظ نارضایتی تاریخی است. در فردوسی نارضایتی تاریخی هست. این احساس که آنچه ما می‌خواستیم و می‌توانستیم نشد. این را می‌توانیم از اسطوره‌های خودمان تا فولکلور تا زبان روزمره مردم ببینیم. تجربه زیسته در این سرزمین، تجربه ناخرسندی و آرزوهای فروخورده است. در عین حال پس چرا ما ماندیم؟ چرا تا کنون ایران مانده؟ ایران و آکادمی ایرانی هست به جای آنکه نباشد.

دو چیز در این نبوغ بقا بسیار مهم بود نبوغ بقای ایرانی. یکی رویا بود و دیگری خاطره بود. ما هرگز تن به این ندادیم که رویایی نداشته باشیم. خاطرات و رویاها و آرزوهای فرو خورده ی تامین نشده خودمان را در داستان هامون پناه می دادیم و به بچه هامون می گفتیم نسل به نسل آرزوهای فرو خورده ی خودمون رو و خاطرات خودمون را در قصه هامون انتقال می دادیم. چنین بود که فنی ها نیز داستان خود را با چنگ و دندان مراقبت می کنند و امشب داستان ناتمام نود سال پویش کوشش تنش فنی است. ما نیاز به داستان داریم.

استوری تلینگ یک روش تحقیق است ولی برای ما یک سبک زندگی است. داستان گفتن. در داستان فنی سنت اقامت بود. یکی از آرزوهای آکادمی ایران این است که استاد در دانشگاه رزیدنسی داشته باشد. اقامت داشته باشیم. دانشجو مدام بیاد با او گفتگو گو بین استادان تعاملات زندگی آکادمیک وجود داشته باشه و این در داستان فنی هست

 فنی سنت دیرین اقامت در دانشکده داشت. درس فنی ارزیابی ها فقط پایانی نبود. ارزیابی های تکوینی و مدام هفته به هفته و شب به شب و روز به روز. در فنی تنش پیوند دادن نظر و عمل بود. در فنی تحول پذیری بود. اون چیزی که فنی رو تا به امروز نود سال تداوم داده سازگاری خلاق با تحولات و پذیرفتن اصل تغییر. تنها چیزی که خود تغییر پیدا نمی کند.

مثلا سیستم های فرانسوی بود تبدیل شد به سیستم های آمریکایی و مدام. در فنی. هر وقت که سیاست و علم قلمرو هاشون رو حفظ میکردن و با هم همزیستی میکردند موفقیت بوجود میومد. سیاست و علم ورزی، سیاست ورزی و علم ورزی با هم با حفظ قلمرو ها هر کدام زبان خودش رو داره، ساحت خودش رو داره و شیوه ها و هنجار های خاص خودش رو داره.

در فنی نگاه پروفشنال به دانش بود. فنی ها به دانش به مثابه یک امر حرفه ای مینگریستند. دانشمند حرفه ای، مهندس حرفه ای پروفشنال فنی. البته بی نقص هم نبود مثلا قلعه مردانه بود و دختران ایرانی بدون اینکه دعوتی از اونها بشه ناخوانده وارد فنی شدن و این قلعه مردانه رو به تسخیر خود درآورده بودند. در فنی همیشه زندگی دانشجو مهم بود و تاثیرگذار بود. فنی فقط کلاس درس نبود. حیات دانشجویی، رشد دانشجویی و تب و تاب دانشجویی بود و نمیشه مثلا استیودنت اینگیجمنت رو از فنی بگیریم و 20 سالش رو توضیح بدیم. همیشه یک درگیری و یک مشارکت آرزومندانه پرتنش در زندگی دانشجویی در فنی بود. اصلا ورزش رو از فنی بگیرید. فکر میکنم بخش کمی از فنی میمونه. ورزش رو.

در فنی پداگوژی با شلاق تکنولوژی تحول یافت و اگر پداگوژی آموزش دانشگاهی را به حال خودش رها کنیم، سنگواره می‌شود، متحجر می‌شود و کارآمدی خودش را به اثربخشی خودش را از دست می‌دهد. این تکنولوژی‌ای بود که فنی را به پیش می‌راند. وقتی کامپیوتر آمد در دهه پنجاه و به بعد و بقیه تا به امروز که هوش مصنوعی است. این تکنولوژی است که فنی خودش را مدام سعی می‌کند با آن با تحولات تکنولوژی سازگار کند.

در فنی جدال آکادمی و آکادمی و امر سیاسی بود اما توأم با یک نوع سازگاری خلاق که تا حدودی می‌توانست در این دوگانه فائق بیاید. بخشی از فنی ها به نوعی سعی می‌کردند با دولت به گفت‌و‌گو بپردازند. بخشی از فنی ها با جامعه بیشتر محشور بودند ولی در این فضاهای میانی این جدال آکادمی و امر سیاسی می توانست به یک موفقیت های کارآمد و اثربخشی برسد ولی هیچ وقت جدال تمام نمی شد و دلایلی هم بود که تمام نشه.

استادانی بودند مدیرانی بودند در فنی در تاریخ این 30 سال که تعامل می کردند هم با دانشجویان، هم با خودشان و هم با بخشی از دولت و هم با جامعه و این هم کنش ها و تعامل با میدان اجتماعی بود که فنی را فنی می کرد. البته این تعاملات گاهی موفقیت آمیز نبود و گاهی شکست می خوردند. من در پایان وقت محدودی که دارم دست کم می خوام خیلی خیلی مختصر در دو سه دقیقه دو نکته را که حاصل مطالعات دانش‌آموزی ام هست در حضور شما استادان عزیز و پژوهشگران و دانشجویان نازنینم عرض می‌کنم.

نکته نخست این که آب و هوای آکادمی ایران گرگ و میش بود. طرح توسعه علم و آکادمی در این سرزمین از جمله علم مهندسی طرح شکست خورده نیست اما طرحی ناتمام. ایران یک طرح ناتمام. و چشم دوخته به عاملان ایرانی و کنشگران هوشمند ایرانی که بتوانند یک طرح ناتمام را تمام کنند با هوشمندی و ابتکارات خودشان. برای همین من به عنوان یک دانش‌آموز مطالعاتم به من اینجوری می‌گوید که دانشکده فنی با وجود نود سالش شده ولی ناتمامش هنوز خیلی ناتمام است. خیلی کارهای ناتمامی در فنی مونده. آرزو های فرو خورده ای در فنی همچنان هست.

نکته دومی که خیلی سریع عرض میکنم از دهه هزار و نهصد و نود محققان منتقدانی در حوزه های آموزش دانشگاهی کار می کردند. من اصلا مجاز نیستم به لحاظ اخلاقی که توضیح بیشتری بدم در محضر استادان. فقط خیلی سریع این رو عرض می کنم. ایده های خودشون رو. این محققان و نظریه پردازان آموزش دانشگاهی ایده های خودشون رو درباره همه آموزش های دانشگاهی در قالب مدل بیان می کردند. در آموزش مهندسی هم که این فضا و این دانشکده نمایندگی میکنه، این فضای آموزش مهندسی رو در تاریخ ایران و پیشرو این آموزش مهندسی است.

ابتدا در ایالات متحده کسانی مثل شوارتز، چارلز ولا و دیگران در مراکز مطالعات و تحقیقات در حوزه آموزش علوم ایده MIT را به میان آوردند. استم یعنی ساینس تکنالوژی انجینیرینگ و ماتماتیکس. اینها آمدند گفتند که ما به فرزندان خودمان باید ذهن علمی بیاموزیم. ساینتیفیک مایند علم بیاموزیم، فناوری بیاموزیم، مهندسی بیاموزیم، بیاموزیم و ریاضیات تا بتونه اون توسعه دانشجو و توسعه علمی و توسعه ذهن به توسعه رشد دانشجو به لحاظ علمی و اجتماع پذیری علمی اتفاق بیفتد. این ایده ها وارد سیاست های مثلا ایالات متحده میشد در سطح فدرال و ایالت ها و بقیه. اما به همین جا ختم نشد. ابتکارات مدام توسعه پیدا می کرد. ایده ها مدام ورژن های جدید و نسخه های جدیدی پیدا می کرد. مثلا در دانشگاه های ایالتی آریزونا و جاهای دیگر از جمله آنها استیم بود به جای استیم. در اینجا آرت رو هنر رو هم افزودن. در کنار ریاضیات، علوم، فناوری، مهندسی هنر را هم در این ایده جدید بر اساس تجربه هایی که داشتند و مطالعات میدانی داشتند افزودند که یک مهندس خوب باید یک حس زیباشناسی، صورت‌های خیال، تخیل خلاق و بقیه ویژگی ها رو هم داشته باشه.  

این بحث در انجمن آموزش مهندسی با رهبری استاد بزرگوار آقای دکتر حسین معماریان و همکاران بسیار خوبشان. این بحث به خوبی دنبال شده. کسانی مثل خود ایشون و آقای مهندس ساسانی و بقیه. در این مباحثی که در انجمن آموزش مهندسی دنبال میشه خیلی بحث های خوبی مطرح کردند. اون چیزی که من به عنوان یک دانش آموز در این مباحثات در همون انجمن افتخار دارم که عضو انجمن آموزش مهندسی هستم. من هم یک مشارکت کوچک یک کانفیگوریشن کوچکی داشتم. اون عبارت بود از اینکه جمله آخرمه اون هم استیم پلاس بود.

استادان عزیز، به عنوان یک دانش آموز تصور می کنم ما باید به فنی به علاوه فکر بکنیم. مهندسی پلاس. آموزش مهندسی پلاس دانشکده فنی به علاوه ، به علاوه چی به علاوه مکان اجتماعی هیچ وقت هیچوقت دانشکده در محصوره ی کلاس ها و پردیس هاش نمی تونه توسعه پیدا بکنه. دانشکده فنی به علاوه مکان اجتماعی و سپهر عمومی آموزش فنی پرورش مهندسین تنها در چار دیواری دانشکده فنی میسر نمیشه. دانشکده فنی به مکان اجتماعی نیاز داره. مکان اجتماعی فنی مهم، مکان اجتماعی فنی صنوف حرفه هاست. نهادهای مدنی است. ان جی اوها است، نهادهای محلی است، نهادهای شهری است. نهاد، مکان اجتماعی فنی فضای معنایی شبهای بخارا است که با اون فضای اجتماعی و ارتباطی و معنایی خودش نود سال فنی رو برای ما یادآوری می کند. خیلی متشکرم.

شب دانشکده فنی ؛ از شبهای بخارا

شب دانشکده فنی

به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس دانشکده فنی دانشگاه تهران

هشتصدوششمین شب از سلسله‌ شب‌های بخارا با همکاری کانون مهندسین فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران به دانشکده فنی اختصاص یافته است. در این نشست که بیست‌ونهم دی‌ماه ۱۴۰۳ در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار می‌شود، از شمارۀ ۱۶۶ مجله بخارا که «ویژه‌نامه دانشکده فنی» است، رونمایی خواهد شد. سپس بیژن نامدار زنگنه، مقصود فراستخواه، محمود نیلی احمد‌آبادی، محمد شکرچی‌زاده، علیرضا مهنا، محمدرضا تقی‌دخت و علی دهباشی دراین‌خصوص سخن خواهند گفت.

تاریخ دانشکده فنی، تنها تاریخ «مهندس‌خانه» در ایران‌ نیست؛ بلکه در کنار توسعه مهندسی، داستان این دانشکده، بخشی از داستان تاریخ معاصر ایران است. دانشکده‌ای که بسیاری از استادان و دانشجویانش، از شخصیت‌های محوری واقعه‌ای یا حرکتی در تاریخ پرفراز و نشیب توسعه صنعتی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ایران بوده‌اند. تاریخ‌ نودساله فنی درس‌های مهمی با خود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. روایت‌هایی از اهالی این دانشکده که در این ویژه‌نامه به رشته تحریر درآمده‌اند، از زوایای مختلف اثرگذاری اجتماعی این نهاد تاریخ‌ساز را به نمایش می‌گذارند.

این نشست روز بیست‌ونهم دی‌ماه ۱۴۰۳ در تالار شهید چمران دانشکده فنی به نشانی خیابان انقلاب، خیابان ۱۶ آذر، دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد. پذیرایی و تجدید دیدار دوستان از ساعت ۱۶ تا ۱۷ خواهد بود و برنامه راس ساعت ۱۷ آغاز خواهد شد.

برای کسب اطلاعات بیشتر با دبیرخانه کانون در ارتباط باشید‌."شب دانشکده فنی

به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس دانشکده فنی دانشگاه تهران

هشتصدوششمین شب از سلسله‌ شب‌های بخارا با همکاری کانون مهندسین فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران به دانشکده فنی اختصاص یافته است. در این نشست که بیست‌ونهم دی‌ماه ۱۴۰۳ در تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار می‌شود، از شمارۀ ۱۶۶ مجله بخارا که «ویژه‌نامه دانشکده فنی» است، رونمایی خواهد شد. سپس بیژن نامدار زنگنه، مقصود فراستخواه، محمود نیلی احمد‌آبادی، محمد شکرچی‌زاده، علیرضا مهنا، محمدرضا تقی‌دخت و علی دهباشی دراین‌خصوص سخن خواهند گفت.

تاریخ دانشکده فنی، تنها تاریخ «مهندس‌خانه» در ایران‌ نیست؛ بلکه در کنار توسعه مهندسی، داستان این دانشکده، بخشی از داستان تاریخ معاصر ایران است. دانشکده‌ای که بسیاری از استادان و دانشجویانش، از شخصیت‌های محوری واقعه‌ای یا حرکتی در تاریخ پرفراز و نشیب توسعه صنعتی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ایران بوده‌اند. تاریخ‌ نودساله فنی درس‌های مهمی با خود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. روایت‌هایی از اهالی این دانشکده که در این ویژه‌نامه به رشته تحریر درآمده‌اند، از زوایای مختلف اثرگذاری اجتماعی این نهاد تاریخ‌ساز را به نمایش می‌گذارند.

این نشست روز بیست‌ونهم دی‌ماه ۱۴۰۳ در تالار شهید چمران دانشکده فنی به نشانی خیابان انقلاب، خیابان ۱۶ آذر، دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد. پذیرایی و تجدید دیدار دوستان از ساعت ۱۶ تا ۱۷ خواهد بود و برنامه راس ساعت ۱۷ آغاز خواهد شد.

برای کسب اطلاعات بیشتر با دبیرخانه کانون در ارتباط باشید‌."

ایده آموزش مهندسی معرفت

م: مهندسی، ع: علوم،  ر: ریاضیات به طور خاص ،  ف: فناوری   ، ت: تربیت وپرورش و توسعه انسانی 

ایده آموزش مهندسی معرفت

تلفیقی مهندسی، علوم، ریاضیات، فناوری و توسعه انسانی

28 آذر

ساعت نه صبح تا دوازده ظهر 1403

در فرهنگستان علوم

حسین معماریان، حسین ساسانی  و مقصود فراستخواه

حضوری و برخط

شمه ای از مسائل پژوهش در اکنون ایران

آموزش عالی به کجا می رود

دانشگاه شهید بهشتی

قطب آموزش عالی  و توسعه 

سه شنبه  20 آذر 1403

ساعت ده  تا دوازده ق ظ