فضایی میان ذهنی در حوزه عمومی نقد و گفت وگو
فضایی میان ذهنی در حوزه عمومی نقد و گفت وگو
-
تأملات تنهایی،
روایت- پاره های نزدیک ترین لحظه های هستی من به خود من است.
- دمی برای با خود
گفتن واز خود پرسیدن؛
- در تقلای کودکانۀ
معنا بخشیدن به تجربه های غریب بودن.
- گاهی که خواب از
اصرار بی حاصل من برای آزمایش مکرر مردن، خنده اش می گیرد؛
- وبه اندیشیدن
برای بقیه بیداری هایم دعوت می کند.
- گاهی در حین کار
وحتی رانندگی که یکباره خیره می شوم؛
- شاید به تداعی
های وحشی وخود رویی که از ذهن ِ بی تاب خسته می رویند.
- گاهی در میان جمع
که دلم جای دیگر است.
- ....یا وقتی که
در باغ وراغ می روم ومی دوم در جستجوی سایه ای.
- چیزهایی مبهم در
آن سوی دور تمنای آگاهی،
- شبح گونه می
آیند ومی روند؛ سرکش، بی هیچ قاعده
- اما لبریز از
طنین آشنا.
- گاهی گرفتار عبارت هایم می شوند در اینجا...آهسته تو را می خوانند برای
رهایی.
لطفا کلیک کنید