تأمل در جنگ و صلح؛ ...دریغ است ایران

تأمل در جنگ و صلح

مقصود فراستخواه

جامعه شناس

هم میهن 26 خرداد 1404 ص 16

پی دی اف صفحه روزنامه 

https://s33.picofile.com/file/8485146618/%D8%AA%D8%A3%D9%85%D9%84_%D8%AF%D8%B1_%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D9%88%D8%B5%D9%84%D8%AD_%D9%87%D9%85_%D9%85%DB%8C%D9%87%D9%86_26_%D8%AE%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%AF_1404_%D8%B5_16.pdf.html

دریغ است ایران؛ سرزمینی چند هزار ساله با خاطره تمدنی وحافظه فرهنگی که در برابر انواع گزند حوادث، اصرار به ماندن داشت. در ایران بارقه ای از حس ملی هست، با هرمخاطره، شوق همبستگی اجتماعی می گیرد، میل به وحدت در عین کثرت می کند وبا روح سازگارنجیبانه اش، زمانه های عسرت از سر می گذراند.

وجدانهای بیدار گواهی بدهند در اینجا مردمی هست با سطوح بالای آرزومندی، که دست کم دویست سال در تقلای معاصر شدن و پیشرفت بوده اند  و اکنون می خواهند قابلیتهای سرمایه عظیم انسانی واندوخته های فنی و علمی و توان اقتصادی و دفاعی خود را در این مرز وبوم کهن به صورت صلح آمیز، مصروف توسعه پایدار ورفاه اجتماعی خویش بسازند، در کناردیگر ملتهای آزاد جهان ومنطقه با احترام متقابل زندگی بکنند.

اکنون اما این ملت مزید بر انواع دیگر مصائب خویش، مورد تهاجم حکومتی نیز قرار گرفته که در محکمه بین المللی به نسل کشی و جنایت علیه بشریت محکوم و معروف است. دولتی یاغی وبی ترتیب وآداب، مالک جهنمی از زرادخانه های سرمایه داری مسلط جهانی، یکجانبه  وخودسر، به حریم ملی ما تجاوز کرده است. کودکان وپدران ومادران بیگناه را در خواب شبانۀ خانه های شان به خاک وخون کشیده و چنین وحشیانه اینجا وآنجا به سرمایه های انسانی ومادی و زیرساختها و تأسیسات صلح آمیز ما هجوم آورده است.

ایران رسما در حال مذاکره بین المللی بود و همچنان نیز هست. مسؤولان دولتی اش بارها با الهام از عقلانیت جامعه، بر حیات صلح آمیز درمنطقه و جهان تأکید کرده اند، پس چگونه است که چنین وحشیانه محل تجاوز قرار می گیرد. آزادگان جهان به این حقانیت گواهی بدهند. ای روزگار تلخ! در سامعه اصمّ زمانه فریاد بزن وبگو «صدای صلح» در ایران، رساترین صدایی است که سالها از عمق دلهای آگاهان و خیرخواهان وعالمان و روشنفکران و کنشگران این ملت، در این گوشه از عالم ؛ مدام در طنین وتمنا بود. بگو که صدها هنگامۀعلمی،مدنی،اجتماعی،فرهنگی،هنری و هزاران محتوا ومعانی در صلح وبرای صلح، دراینجا نشان فاخرِحیاتی معقول، و گواه صدقی بر بلوغ فرهنگی ومدنی و فرهیختگی در ایران است. صداهای ناصلح نیز بود وهست اما باید پرسید مگر کدام کشور آزاد می شناسید که در او عقاید و آرای گوناگون خوب وبد نبود و در کجای این جهان بیشتر از ایران، صلای صلح سر داده شده است. صدای صلح،  اصیل ترین طنین برخاسته از این سرزمین پهناور بود و پیش از برجام، در برجام و پس از آن تاکنون در عمق عقول و وجدان های آگاه ملتی فرهیخته ریشه داشت.

در تقویم تاریخ ثبت خواهد شد یک جنگ وحشیانه را این بار در ایران، رژیمی آغاز کرد که در هیچ کجا به هیچ کودکی رحم نکرد، هیچ زن ومرد و پیر وجوانی نفهمید، هیچ زمین و تاریخی به رسمیت نشناخت، هیچ قاعده و قانون و تعهد و فضیلتی محترم نداشت، به بهانه هفتم اکتبر 2023، هزاران تر به گناه چند خشک بسوخت و بیرحمانه بکشت و تار ومار کرد و گرسنه و آواره ساخت. از آیین و فرهنگ محترم ملت یهود، ایدئولوژی خشونت باری دست وپا کرد؛ در توحش، گوی سبقت از نازی ها و از تمامی بنیادگرایان هم تبار خویش دراینجا وآنجا بربود وبه رغم مخالفت یهودیان آزادیخواه حتی در خود اسرائیل، منطقه را به خون وآتش کشید واین همه، هنوز پایان او نیست .

اکنون کنشگران خردورز و صلح جوی ملت و دولت ایران، با رنگین کمان تنوعات فرهنگی ومذهبی و قومی وزبانی وسیاسی، و فارغ از همه اختلافات جدی درونی شان، ضمن تأکید و ایستادگی بر حق دفاع مشترک از حاکمیت ملی و سرزمین شان، نیک می دانند این حملات از سوی تندروهای اسرائیل وامریکا(که چیزی کم از افراطیان وطنی وکاسبان تحریمی ما ندارند) با هدف برهم زدن کوشش های دیپلماسی عقلانی و ابتکارات مذاکره ای کنشگران خردورز ایرانی در جهت حفظ حقوق صلح امیز ملی و همزیستی وهمکاری محترمانه با همه کشورهای منظقه وجهان به راه افتاده است.

ما ضمن دفاع از عزت و از آب وخاک خویش، همچنان منادی صلح ومذاکره ایم. صلح، مهمترین حقیقت است. صلح مهمتر از همه حقایقی است که به نام آنها مردمان با هم جنگیده اند و عالمی ویران شده است. در این سیاره زخمی، اگر هنوز ما هستیم به یُمن صلح و التیام هستیم وبرای آشتی و زندگی . خدا را طنین وتمنای صلح در جهان ما، چنین مغلوب نفیر شوم «صنعت جنگ» مباد.