چون آب ، در گودال خود خشکیدن؟

چون آب ، در گودال خود خشکیدن....

برای اینکه اوضاع بیرون تغییر پیدا بکند و گره فروبستۀ ایران گشوده شود؛ من نیازمند اهتزاز درونی هستم مثل اهتزاز خاک در بهار..... اگر ساخت قدرت، مناسبات ثروت و شرایط اجتماعی خوب نیست، اگر جهالت است و نهادها و سیستم‌ها توسعه نیافته اند نمی سزد که انسان تسلیم این شرایط بشود...

رنج اگزیستانسیل «فروغ» چه بود؟ این بود: «می توان چون آب در گودال خود خشکید».  او به دنبال تجربه های  پرواز و  اوج گرفتن بود. آرزوی فروغ این بود که نباید در گودال خود خشکید، باید رها شد و از درون جوشید و جاری شد ....

باید از سطح  نازل انفعالات و سرخوردگی ها عبور کنیم، خودآگاهی انسانی و اجتماعی وکائناتی و وجودی خویش را فعال کنیم، عمیق ترین ظرفیتهای وجدانی و معنوی و هوش هیجانی خود را بیدار کنیم و انرژی های سرشار پاکیزه و تازه ای به محیط زندگی خود گسیل کنیم...

 من به مدد ذهن خلاق ومراقبه نفس ، دوباره ساخته و آفریده می‌شوم. از درون ذهن وضمیر خودم جَست می زنم، جهد می کنم، بر می خیزم و  معطوف به خیر عمومی و صلاح عمومی می شوم.  برای تحول وتوسعه جامعه باید کار کرد و عمل اجتماعی کرد

اینستاگرام