در آدمی معانیِ مضمر و ارزشهای نهفته ای است...

در وجود آدمی معانیِ مضمر و ارزشهای نهفته ای است

 که حسَب هر موقعیت خاص و متفاوتی از زندگی 

می توان آنها را دعوت به ظهور  در ذهن وبدن خویش کرد، 

به محیط حیات گسیل داشت و جاری ساخت...

در این موقعیت دشواری که پیش آمده است، ضمن مراقبتهای لازم و شجاعت بودن، می توانیم از اوقات آزادشدۀ احتمالیِ ناشی از تغییر امور معمول وعادتهای مألوف روزمره مان، بهره بگیریم و خالی لحظه های خویش را از معنا سرشار کنیم:

یک.کتاب خوانی، موسیقی معنابخش، تماشای فیلم وگفت وگوهای خانوادگی دربارۀ آنها.

دو.مراقبۀ نفس و  یومیه نگاری (خودْ زیست نگاریِ  متأملانه).

سه.احوالپرسی تلفنی ازدوستان وآشنایان و حفظ ذخیرۀ معنویت و اخلاق وهمبستگی اجتماعی و البته درحد امکان کمک به رفع مشکلات عاجل بیماران و گرفتاران.

چهار.تغییردادن مصرفِ دیجیتالِ تفنّنی  به خلاقیتهای با ارزش وپرثمردر شبکه اجتماعی.

پنج.تفکر و بازاندیشی،(مثلا در اینکه چگونه «نیکبختی» امری اجتماعی است ونه فردی).

شش.اندیشیدنِ دگرواره در الگوهای مصرف مدرن و مخاطرات بعدیِ پیش روی زندگیِ «شبْهِ مدرن» از جمله در چنگ اندازی حریصانه به طبیعت و زیستبوم و پاسخهای بمراتب تکان دهنده تری که ممکن است کائنات به رفتارهای غیرمسؤولانه بشری بدهد.

هفت. توجه به اینکه اصلاحات اساسیِ نهادی در ساختارهای جامعه وحکمروایی، از نان شب نیز برای ما ضروری تر است. نیاز مبرم داریم که ملت-دولتی باشیم برخوردار از مصونیت های لازم در برابر مخاطرات بمراتب بیشتر و این مهم، بی مشارکتِ مؤثر اجتماعیِ  ما میسّر نمی شود.                 

https://www.instagram.com/maghsoud.farasatkhah/