در ارجمندی دانش

فضایل دنیایِ کرونایی ما (1)                                

        در ارجمندیِ دانش

بزرگترین گناه بشر جهل است. بهترین یاری به انسانها برای تقلیلِ مرارتهایشان، برافروختن چراغ دانش است. مرگ و میرهای میلیونی در همین سرزمین داشتیم. 108 سال پیش در قحطی بزرگ، یک سوم کلّ جمعیت تهران و در قحطی اول(150 سال پیش)1.5 میلیون(یک چهارم جمعیت کشور) از دست رفت. 

دلیریِ دانستن، فضیلت ذهن ماست. اندیشیدن، پارساییِ معرفت است و تفکر، نیایش عقل. رنجِ علم آموزی کشیدن، باشکوه ترین شرف آدمی  برای کمک به انسانیت  است. افکندن روشنیِ علم بر محیط زندگی و یافتن علت بیماری ها، داروی دردها، راه حل آسیبها و گشودن مسیر تندرستی وآسایش مردمان.  باشد تا فرصتی برای سطوح عالی تر حیات معقول فراهم بشود.

تنها علوم پزشکی نیست بلکه پشت آنها علوم پایه هست، فنی هست و علوم انسانی هست وبقیه دانایی مدرن. امروز بیمارستان با شبکه ای از «علم بین رشته ای» بر پا می شود و کار می کند.

سالها در این کشور اقسام دشمنی ها با علم روا دانستند، آن هم به نحو سیستماتیک. رذالتهای ساختاری، بزرگترین تهدید اخلاقی آینده  اند.

  ایران شدیداً  نیازمند «بسط ید» برای دانش، استقلال نهادهای علمی و آزادی دانشمندان و متفکران است 

https://www.instagram.com/maghsoud.farasatkhah/