فضایل دنیایِ کرونایی ما(2) ؛ حساس بودن به شواهد

فضایل دنیایِ کرونایی ما(2) ؛   حساس بودن به شواهد

 ویروس کرونا شاهدی است بر آسیب پذیریِ تمدن ما و بویژه ساختارهای ناکارامدِ ما وغفلتهای سیستماتیک. صدای ویروس با سر وصدای دلخراش سیاست رسمی خفه نشد نه در ایران ونه در آمریکا، او به زنجیرۀ حیات خود ادامه داد، ویروس امری غیر رسمی است.

فضیلتی است چشم ها را گشودن و نگریستن. واقعیتهای عالَم را دیدن و به شواهد پیرامون حساس بودن؛  شهامت فهم خطاها. فروتنی ذهن به وقایع و تجربه ها. شنیدن نقدها و آمادگی اصلاح باورها.

حقیقت در تصاحب ما نیست، متمرکز در ذهن ما نیست، بسی فراخ است ومنبسط در صداهای بیرون ماست. گوش کن! ما مسؤول بی التفاتی های خویشیم. ما گرفتار ناشنوایی سیستماتیک هستیم.دعاوی و جزمیّاتی در ذهنمان فرورفته، و با آنها دنیایی نیز ویران شود حساس نیستیم.

کلّی گویی های ما، خطابه ها و عباراتی تهی اند. عالمِ واقع در عینیتی بیرون از این کلیات جاری است و ما التفات نمی کنیم.

سخنان را می شنویم ولی گوش نمی دهیم. نشانه ها فراوانند نمی بینیم. می بینیم و بی التفاتیم. اطلاعات فراوان داریم اما کمیابی دنیای امروز توجه به اطلاعات است نه داشتن اطلاعات.

«رَجعِ بصَر»چه فضیلت گرامی است که ما از او بی بهره ایم. دوباره نگاه کن، جور دیگر ببین، چشمها را بشوی، تأمل کن، برگرد. 

https://www.instagram.com/p/B-EggEEpTCD/