مقصود فراستخواه

فضایی میان ذهنی در حوزه عمومی نقد و گفت وگو

مقصود فراستخواه

فضایی میان ذهنی در حوزه عمومی نقد و گفت وگو

نیمه گمشده مردم ایران

نیمه گمشدۀ  جامعۀ ایرانی

بررسی ریشه های خودکامگی در گفت وگوی محمد صادق کلبادی ومجله نسیم بیداری با  #مقصود فراستخواه

چرا اخلاق اجتماعی در ایران کم اقبال شده است؟

مردم ایران یک نیمۀ گمشدۀ مثبتی هم دارند که باید به آن فکر کرد وآن را آزاد کرد و اجازه داد که شکوفا بشود. اگر ساختارهای سیاسی و اجتماعی و ساختار قدرت اصلاح بشود و در پی آن مشارکت ایجاد شود، آنوقت خلاقیت‌ها بروز پیدا می‌کند. وقتی انسان‌ها احساس می‌کنند که در امور مشارکت دارند دیگر دلیلی برای این به اصطلاح خودمداری‌ها نیست. وقتی می‌توانند از راه‌های قاعده‌مند و از طریق خیر عمومی منتفع شوند، دیگر سود خود را در ضرر دیگری جستجو نمی‌کنند.

همه چیز با نصیحت اخلاقی افراد،  درست نمی شود، بلکه ساختارقدرت را اخلاقی و پاسخگو کنیم

رفتار مردم پا به پای بهبود ِ سیستم های اجتماعی بهتر می شود .

قواعد و ریل گذاری های قانونی ، مهم اند.

در بانک‌ها که دستگاه نوبت‌دهی گذاشتند، بخشی ازمناقشات مراجعین خود به خود رفع شد

متن کامل مصاحبه :

نسیم بیداری ، شهریور 99،  ش97:   صص 113-117 

م فراستخواه شنبه 22 شهریور‌ماه سال 1399 ساعت 20:29
نظرات 1 + ارسال نظر
آذربایجان چهارشنبه 26 شهریور‌ماه سال 1399 ساعت 17:07

قانون ها و ساختارهای مدنی (در معنای جان لاکی آن) برخاسته از سنت ها و دین ها و ارزش ها و عرف و فرهنگ و اقلیم و کاراکتر و غیره است. قانون بخش ناچیز و کوچک در یک اجتماع است که از لحاظ زمانی و مکانی و مشروعیت محدودیت های زیادی دارد. به این خاطر است که مونتسکیو در کتاب روح القوانین اصلاح ارزش ها و اخلاقیات جامعه را با ابزار ضعیفی چون قانون اشتباه می داند. قانون نمی تواند با فرهنگ در تضاد باشد و گرنه ضمانت اجرایی نخواهد داشت. با قانون می توان قانون را اصلاح کرد نه فرهنگ و اخلاق را. اصلاح فرهنگ با ابزار قانون ، ابزار نامناسبی است. مونتسکیو معتقد است:
اخلاق و فرهنگ را با فرهنگ شایسته تر اصلاح می کنند آنهم نه یک شبه بلکه نیاز به زمان و دوران طولانی دارد.
قانون را با قانون اصلاح می کنند.
اصلاح فرهنگ به خودی خود به اصلاح قوانین نیز منجر می شود نه برعکس.
تمام مشروعیت قانون از فرهنگ و ارزش ها و سنت هاست و نمی تواند در تضاد با آن باشد بلکه نماینده ی فرهنگ است.
پس:
قانون با قانون اصلاح می شود
فرهنگ با فرهنگ غنی تر اصلاح می شود
قانون با فرهنگ اصلاح می شود نه فرهنگ با قانون
چرا که در قیاس با چیزی که می خواهد اصلاح کند ابزار ناشایسته و ضعیفی است و گرنه به بنیادگرایی و رادیکالیسم و بیماری اجتماعی دچار می شویم

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد