علم آموزی جدید بخشی از طرح مدرنیته ناتمام ما بود

خبرگزاری کتاب ایران در گزارشی از  « استادان استادان  چه کردند » :

علم آموزی جدید ایرانی بخشی از طرح بزرگ تری است که می‌توان از آن به رنسانس ناتمام ایران معاصر تعبیر کرد. علم مدرن مبتنی بر فکر خود بنیادی بشر و عقلانیت و تجربه و آزمون است. علم زمانی توسعه می‌یابد که برای زندگی جامعه ارزش پیدا بکند و به آن احساس نیاز بشود. از این طریق است که عرضه و تقاضایی برای علم به وجود می‌آید و حلقه‌های علمی‌و ارتباطات و فعالیت‌ها و مبادلات علمی‌و هنجارها و نهادهای علمی‌شکل می‌گیرند. علم جدید در غرب از این رهگذر رشد کرد. رشد و بالندگی علم در غرب صرفا حاصل ماجراهای ناب ذهنی دانشمندان نبود.... مؤسسان، استادان و مدیران آموزش عالی ایرانی از جمله در دارالمعلمین،  نقش ابتکارات ایرانی خود را به تجربه‌های جهان شمول در دنیا زدند، اما به نام بومی‌سازی به اصل تجربه جهانی دانش جدید لطمه وارد نیاوردند و شیر بی یال و دم و اشکم خلق نکردند. ... دارالمعلمین نهادی نخبه پرور بود. نسل اول ستارگان نخبه آکادمیک ایران در دارالمعلمین طلوع کردند. دارالمعلمین در چرخشگاه سده ۱۲۰۰ به ۱۳۰۰ تأسیس شد. فکر ساختن «مدرسه سیاسی» ، «دارالمعلمین» و «دانشگاه تهران» از  فکر مدرنیته  ایرانی و فکر ملی ایرانی نشأت گرفتند. دارالمعلمین به واقع بخشی از رنسانس معاصر ایرانی و جزوی از طرح مدرنیته ناتمام ما بود. طی این دو سده، تجربه معاصر ایرانی به آزمون نشست ولی با بسیاری مشکلها. «دارالمعلمین داشتن» و «دانشگاه داشتن در صدر برنامه‌های تحول خواهی این جامعه و لازمه تجدد ما بود و چه دشوار بود.

مشروح گزارش