تو را می بینم به جای اینکه نادیده ات بگیرم

از  سخنرانی مقصود فراستخواه در دهمین نشست اندیشه ورزان صلح، 9 شهریور 1401 ( سه)

تکه سوم :

 آنچه به ما کمک می کند تا حیات صلح آمیز داشته باشیم  التفات به دیگری  است به معنای لویناسی کلمه  .

موجودیتی هست که دیگری است و قابل تقلیل به احکام ذهنی من نیست

فهم تفاوت  به معنای دریدایی کلمه  وفهم دیگریِ متفاوت

تجربه دیگری به معنای پدیدار شناختی  : اجازه بدهیم پدیدار شود  و به تجربه ما در بیاید .....

 دیدن دیگری  به جای نادیده گرفتن دیگری

به دست دادن تفسیری وفهمی از دیگری

فهم اینکه حقیقت در میان است؛  به معنایی که  فیلسوفان میان فرهنگی  مثل اشتنگر، والدنفلس ، کیمرله   و  مال..... شرح داده اند

تفکر خصیصه گفت وگویی دارد

در اینجا فرهنگ گفت وگو  و تربیت گفت وگویی به ما کمک می کند تا مدام از طریق نشانه های نطقی  ونفسی  با دیگران هم امیزی  و اختلاط بکنیم

گفتگو مبادلۀ خالی کلمات ومعانی نیست بلکه هم آمیزی معانی  واحساسهاست

در روابط مان با هم جملات  زیادی به کار می گیریم ولی این جملات الفاظ و پرتابه هایی سرد وبیروح و خسته کننده وملال آور است و گاه زخمه هایی از جنس اصوات و کلمات.

آنچه کم داریم اظهار به  همدیگر است  ، وقتی  من با کلامی ، رو به کسی می کنم و به او اظهار  می کنم که می خواهم از طریق کلام با تو ارتباط بگیرم،  از تنهایی بیرون بیایم

اظهار یعنی در کسی را زدن و به او اعلام کردن  که آیا میهمان نمی خواهی

می خواهم به تو چیزی بگویم  از تو چیزی بپرسم می خواهم بیامیزم و اختلاط بکنم

در اینجاست که گفت وگو ، یک گپ وگفت معنادار ولذت بخش می شود

مبادلۀ اطلاعات وتجارب  ودیدگاه ها وصور خیال  و احساس ها  و استدلال ها و آفرینش های معنایی  و کنجکاوی های علمی  و تأملات و آرا  و نظریات 

تو را حس می کنم که هستی و  با تو سخن می گویم

کلمه و کلام وقتی باری از هستی و احساس  وارتباط خواهد داشت  که  روح اظهار در  او باشد

در ابتدا کلمه بود وکلمه او بود

اینجا