در هر یک از ما نویسنده ای خفته است ....

از سخنرانی مقصود فراستخواه:

در دهمین نشست اندیشه ورزان صلح ، نهم شهریور 1401

تکه چهارم وپنجم

در همه  ما یک گوینده  و یک شنونده ؛ بک نویسنده ویک خواننده

وقتی هر دو را در خود ظاهر بکنیم 

وبرای دیگران نیز همین حق را قائل بشویم

در این صورت میانگین لوگوس اجتماعی ما غنا پیدا می کند و  به بلوغ می رسد

میلان کوندرا رمان نویس فرانسوی و چک در کتاب خنده وفراموشی می گوید در درون هریک از ما ها بدون استثنا یک نویسنده (و یک سخنران) خفته است. هر یک با خود این نویسنده( و سخنران) درونی بالقوه  را اینجا وآنجای زندگی مان می کشانیم  و گاهی صدای او را بیشتر می کنیم  که مدام بنویسد و بیشتر حرف بزند و کمتر بشنود. نویسنده وسخنران، یک سوژه فردی است ؛ با سپاهی از واژه ها که به  همه کس و همه چیز در بیرون خود به عنوان ابژه  هجوم می آورد. زبان حال هر نویسنده معمولا چنین است: «این خیلی مهم است، خیلی مهم! من این را در کتابم توضیح می دهم»

تنها عمل گفت وگوی صلح آمیز هست که ما را از توهم دانایی یکجانبۀ فردی به در می آورد و در افق آگاهی های سرشار و مشاع  بشری وتاریخی و میان ذهنی قرار می دهد  و ما را به« با هم دانستن» ، با هم شناختن و با هم آموختن دعوت می کند.

«روزی که صبح همه به کوچه وخیابان می ریزیم و می گوییم ما نویسنده و سخنرانیم، عصر ناشنوایی و بی درکیِ جهانی فرا می رسد...»

اینجا